Kartonaż- pudło na guziki- cz. 2

Skończyłam, co prawda myślę o kilku poprawkach, ale nie będę niczego odklejać, przerabiać, raczej dorobię.
Pierwsza refleksja- nieproporcjonalne, gdyby było o 2-3 cm niższe byłoby cacuszko, ale tu pokombinuję nad optycznymi zmianami. Pokrywka też jest za luźna, trzeba by wewnątrz wklejkę zrobić. I najważniejsze doszyć guziki.
Generalnie jednak jestem zadowolona, jak wspominałam poprzednio, to było pudło treningowe, teraz jestem mądrzejsza, wydaje mi się, że kolejne będzie mi łatwiej zaprojektować i dokładniej wykonać. Jakby powiedział mój Maciek to było rozpoznanie wroga przez walkę :)))

Przedstawiam moje pudło


Teraz je otwieramy, a w środku ....... są dwa poziomy :)))











Nie uniknęłam pomyłek, zwykle odwrócenie przegródek spowodowało, że nie są idealnie proste. Przed oklejaniem wyjęłam wszystkie części, ułożyłam je tak jak powinny być przyklejone, w międzyczasie kibicujący mi Rafał wziął przegródki do ręki i położył, co prawda na swoim miejscu, ale obrócone o 180 st . Pewna, że wszystko jest ok posklejałam i wyszło jak wyszło. Teraz każdy element będę oznaczać.

Zbliżenia na obie części.













Jeszcze jedno zdjęcie częściowo zagospodarowanego pudła. Wszystkie mokre plamy nie istnieją. Tkanina jest jak drobny len, ale posiada dziwną właściwość, podobną do aksamitu, po przeciągnięciu ręką pozostają smugi, jakbym pogłaskała ją pod włos. Oko aż tak mocno tego nie widzi, a obiektyw aparatu tak.


Przy okazji zrobiłam bobinki do kompletu.



Postaram się opisać dokładniej niektóre fazy oklejania, ale wyładowane baterie do aparatu to większy problem, padają po zrobieniu kilku !!! zdjęć. To już kolejne, z poprzednimi też był podobny kłopot. Czy one mają krótki termin działania czy to wina aparatu ? Może znajdzie się ekspert i mi podpowie ;)